Ben evlilik teklifi beklerken o başkasıyla...

Merhaba Yeşim abla, 29 yaşındayım. Bundan tam altı sene önce görücü usulü bir adamla tanıştım. Klasik tanışma ve tanıştırma aşamaları derken etrafımızdakiler bizi tanıştırıp buluşturduktan sonra çekildiler. Biz kaldık baş başa; mesajlaşmalar, konuşmalar derken saygı çerçevesinde konuştuk. Beni görmeye geldi, oturduk, görüştük. Onu ilk gördüğümde fikirlerine, düşüncesine, zihniyetine hayran kalmıştım. Günler geçtikçe ilişki ilerledi. Birbirimize alışmıştık, bir süre geçtikten sonra ben bundan sonrası için ne düşündüğünü sordum. O da ailelerle tanışma, isteme, söz, nişan hatta düğün elbette düşünüyorum ama benim işimle ilgili görmem gereken bir mahkeme var dedi. Bu konudan ilk tanıştığımızda biraz bahsetmişti ama çok detaya girmedi. Sonra bir gün buluşmak istedi bir yerde oturup yemek yerken dosyalar, mahkeme kararları falan her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlattı ve bana “Bu yolda bu konuda ya da herhangi bir konuda bir sorun çıkarsa yanımda olup destek olur musun?” dedi. Ben de bir kez daha kendisine âşık olmuş biri olarak “Başımıza ne gelirse gelsin hep yanındayım.” dedim ve biz görüşmeye devam ettik bir süre daha. Zaman su gibi akıp gidiyordu, ben aileme bahsetmiştim, o da ailesine bahsettiğini söylüyordu. Tanışma ve görüşme yoktu ailelerle ama ailelerin bilgisi vardı durumdan. Ben bu süre zarfında ondan başka kimseyi tanımadım, kimseyi kabul etmedim, o kadar sevdim ve bağlandım; o da aynı şekildeydi. Sonra biz bu 6 senenin son senesinde bir hata yaparak fazla yakınlaşıp birlikte olduk ve bu birkaç kez tekrarlandı ama ondan yana bir tereddüttüm ve korkum olmadığı için endişe duymadım. Bana hep derdi ki “Bir yuva olacağız, bir aile olacağız seninle ve bu senin sabrınla, sevginle olacak” ben ne zaman bir şeylerden umutsuzluğa kapılsam, pes etsem “Sen pes etme” derdi. Sonra bu son senemizde beni arkadaşlarıyla tanıştırdı, babasıyla tanıştırdı. Elinden geleni yapmak için çabalıyordu, farkındayım ama sonra bir gün birden aramamaya başladı, yazmamaya başladı. İşle ilgili olabilir dedim, anlayışlı davranmaya çalıştım. Tamamen uzaklaştı. Bir gün en yakın arkadaşımla konuşmuş, benim için “O hayatımdaki en değerli şey, kendimi toplayıp çıkacağım karşısına ama helallik istemek için ama çiçekle, yüzükle. Zaman belirleyecek bunu” demiş. Bu konuşmadan sadece birkaç gün sonra bir kızın adı anılmaya başladı onunla. Yıkıldım. Sonra hikâyelerinde falan onu etiketlemeye başladı aşk şarkıları eşliğinde. Mahvoldum. Kızı araştırmaya başladım; kimdir, nedir, nerden çıktı, bana dünyaları veren adamı elimden nasıl aldı, neden aldı diye. Bir senedir tanışıyorlarmış, bir aydır da resmen ilişkileri varmış. Benim araştırmalarım kulağına gitmiş demek ki bir gün çok zaman sonra ilk defa beni arayarak kurcalama bu işi dedi. Ne yapacağımı bilemedim. Yemek yiyemedim, uyuyamadım, ruh gibi gezindim. O benim her şeyimdi. Sonra fotoğraflar paylaşmalar, evlilik teklifleri, daha neler neler... Ben onun dönmesini beklerken o başka ilişkinin temellerini atmış bile çoktan. Yeşim abla ben bir anda kolum kanadım kırılmış, kaldım ortada, o mutlu mesut yaşıyor. Allah biliyor içimi; nefret edecek, kötü dileklerde bulunacak kadar hiçbir şey geçirmedim içimden çünkü öyle sevmiştim ben onu ama o bir anda hiçbir şey söylemeden, benim dayanamayacağımı bildiği halde bana bunları yaşattı. Etrafımdaki herkes onu bilip isterken şimdi hiç kimse bu sıkıntıları çektiğimi bilmiyor. Kimseye bir şey diyemiyorum. Aileme bunların olup bittiğini anlatamadım. Nasıl dayanacağım, nasıl atlatacağım yeşim abla bilmiyorum. Allah kimseye yaşatmasın, çok zormuş. İnşallah mailimi görüp fikirlerinle aydınlatırsın beni Yeşim abla. Şimdiden teşekkür ediyorum.

Yeşim Tijen’in cevabı:

Güneşin ışığı pisliğe vursa bile pislenmez, ışıktır o. Siz de ışıksınız yavrum. Birini sevdiniz, ona güvendiniz, inandınız, birlikte oldunuz diye kirlenmiş olabilir misiniz? O düşünce eski zihniyetteydi. Şimdilerde yine var ama eskisine oranla bu günlere ulaşmak bir aşama demek, tabi daha da aşmalı erkekler. Kendilerine her şey mubah, kadın biriyle beraber oldu tüh kaka yok böyle bir acımasızlık. Bu insanlar insanı zorla feminist yaparlar. Allahtan sağduyum hep bana hâkim ve şükür ki günümüz kadınını kendi bencil zihniyetlerinde boğmalarına imkân yok. Hep dediğimi diyeceğim; kadın, o eski kadın değil. Akıllı. Üstelik haklarının farkında. Bundan güç alarak dik olun ama o kişiden hakkınızı da sorun. Yok öyle beraber olup, vaatler verip, onca yılınızı çalıp sonra deyim yerinde olacak TÜYMEK! Bir şey elde etmek, onu geri getirmek için değil. O zaten seçimini yapmış, içinizdekileri ona döküp aslında yüzüne tükürmeniz için. Bunu benden beklemezsiniz değil mi? Yüze tükürmek, aaa Yeşim abla ne diyor? Aslında haklısınız, benim mizacıma ters ama herkes hak ettiğini yaşamalı, o bunu hak ediyor yavrum. İçsel olarak azcık huzura kavuşmak istiyorsanız ona hak ettiğini yaşatmalısınız, sonra söylemedikleriniz yüzünden pişman olursunuz. O size kurcalama bu işi diyecek kadar yüzsüz ve utanmıyorsa siz de utanmamalısınız. Bu sizin hakkınız.

“Sen diri oldukça ölü yıkayıcı seni yıkar mı hiç?” Mevlana…

Bu sizin için de geçerli, siz kendinizi suçlu gibi içinize tıkmaz “Ah onunla birlikte oldum, artık bittim, öldüm” diye kendinizi yemez aksine dik durursanız kimse size bir şey demek istese bile diyemez. İlk yapmanız gereken bu durumu kabullenmek olmalı. Ne kadar çabuk bunu başarabilirseniz bu üzüntülü halinizden o kadar çabuk çıkarsınız. Tabii ki kolay değil bu ihaneti kabullenmek ama insanın başka şansı olmadığını bilmesi ona bu durumu kabullenmekte yardımcı olur. Şimdilerde bu beraberliği yaşayan tek kız siz değilsiniz, artık çokça var bunun bilinciyle hareket edin. Asla gelecekten yana ümitlerinizi kaybetmeyin, kendinizden hiçbir şey kaybetmiş değilsiniz. Öyle gözükse de kaybedilen erkeğe olan güvendir. Buna da herkesin aynı olmadığının bilinciyle bakmak zorundasınız. Aynı anne babadan doğan kardeşler bile farklı karakterdeyken diğer erkeklerin aynı olduğunu düşünmek kötümserlik, onlara haksızlık olmaz mı yavrum? Bundan sonrasında daha tedbirli olmanız yeterli olacaktır. Dereyi görmeden soyunmamak lazım ama aşk böyle bir şey, mantık uçup gidiyor. O mantığı uçurmadan sevin bundan sonra ve lütfen körü körüne sevmeyin, sorgulayın. Bu adam sizi bunca sene niye bekletti? Bunu o zamanlar da sorgulamalıydınız. Bugün de artık “ah”ları “vah”ları bir kenara bırakıp yaşınızın insanı olmalısınız, saf olmamalısınız. Zaman saflığa göre bir zaman değil, iyi niyetli olun ama saf asla. İnsanlar fena. İnsanları yöneten artık ahlak kuralları değil, menfaatler; cinsellik, paranın cazibesi bunların etrafında dönüyor insanlar, dikkatli olmalı, kendinizi her konuda geliştirmeli, hayır diyebilen, hakkını arayan, zehir gibi bir kız olmak zorundasınız. Bu da insanın kendini içinden çıkarabilmesiyle, kendini yönetmesiyle mümkün olur yavrum. Şimdi sizden duygularınızla değil, aklınızla yaşadıklarınıza bakmanızı istiyorum. Birinden büyük bir tabirimi mazur görün kazık yediniz, eminim yaptığı yanına kar kalmayacak, başına gelen her kötü şeyde sizi hatırlayacaktır. Sizse daha aklı başınızda, kendini bilen inanan bir kız olarak güçlenmek zorundasınız. Bakın zorundasınız diyorum. Yani o suskun kızı savaşçı kız yapacaksınız. Bunu başardığınızda hani derler ya her şerde bir hayır var, yaşadığınız bu şerrin hayrının kendinizi kazanmak olduğunu görüp onun gidişine “iyi ki” diyeceksiniz. Bana inanın. Bana mailimi görün demişsiniz, sizler bu kadar darda olursunuz da ben görmez miyim yavrum? Gördüm ve diyorum ki; size güveniyorum, kendinizi yaşadıklarınızdan yukarıya taşıyacaksınız. Buna inanıyorum Bu yolda size yardımcı olacak söz se Yine Mevlana’dan “Sen diri oldukça ölü yıkayıcısı seni yıkar mı hiç? Her şeyin çaresi çözümü sizin kendinizde yavrum…

Sevgiler sevgili okurlarıma...