Lawrence LeShan’ın meditasyon yapmayı spor yaparak fiziksel form tutmayla kıyasladığını ve ‘zihinsel form tutma’ olarak tanımladığını yazmıştım. LeShan, “Sürekli ağırlık kaldırıp indirmek saçma görünebilir ancak olayın özü kaldırılan ağırlık değildir, sonrasında gelen kendini sağlıklı ve iyi hissetme duygusudur” diyordu. Meditasyonda da olayın özü hiç kıpırdamadan oturup nefes alışımıza odaklanmak değildir, yeni bir gerçeklik algısı kazanmaktır. Peki bu yeni algılama biçimi gerçekten önemli mi?

LeShan bunun son derece karmaşık bir konu olduğunu kabul ediyor. Bir yandan bu dünyada bildiğimiz gibi yaşayarak gayet verimli bir hayat sürebiliriz. Ama öte yandan Gandhi, Azize Teresa ya da Buddha gibi dünyanın saygısını kazanmış pek çok kişi gerçekliği farklı bir şekilde algılamaya çalışmış ve bu da onların, insanlığın kaderini değiştiren o dev adımları atmalarını sağlamıştır.

Herkes kendi yöntemini bulmalı

Fiziksel form tutma çalışmalarında nasıl iyi bir öğretmen her bir öğrencisi için ona uygun, ayrı bir egzersiz programı verirse, meditasyonda da tek bir yöntem yoktur. Bu konuyla ilgilenen herkes kendi yöntemini bulmalıdır. Ancak iç huzuru bulmak için meditasyonu kullanan hemen hemen bütün dinlerde ve kültürlerde uygulanan belli temel adımlar vardır. İşte aşağıda size onları anlatacağım. (Anlattıklarımda tamamıyla Lawrence LeShan’ın muhteşem kitabı “Nasıl Meditasyon Yapılır”ı temel aldım.).

İlk adım nefesinizin farkına varmak

Her iki dakikada bir nefes alıp verişimizi saymak, dikkatimizi her zaman otomatik olarak yaptığımız bu işe vermemizi ve onu fark etmemizi sağlar; ve bu da bizi her gün yaşadığımız rutinin dışına çıkarır. Bu yöntem çok basit görünebilir ama böyle görünmesine aldanmayın, bu egzersizi yapmayı deneyen herkes hatırı sayılır bir çaba ve büyük bir sabır gerektirdiğini hemen fark edecektir. Ancak bu egzersizi yaptıkça (Bilinçli nefes alıp verme egzersizini her yerde yapabilirsiniz, akşam yatağınıza yattığınızda uyumadan hemen önce veya işe giderken bindiğiniz otobüste mesela) kendimizin bilmediğimiz bir parçasıyla bağlantı kurmaya başlarız ve daha iyi hissederiz.

Bir yer seçmek

Bir sonraki adım günde 10 ya da 15 dakikanızı ayırıp sessiz sakin bir yerde kımıldamadan (Zen rahipleri gibi) oturmaya çalışarak bu bilinçli nefes alıp verme işlemini bu şekilde tekrarlamaktır. Bunu yaparken ne kadar engel olmaya çalışsanız da zihninize düşünceler üşüşecektir. İşte o zaman Avilalı Azize Teresa’nın zihnimizle ilgili söylediği şu sözü hatırlayın, “Vahşi bir at bizim gitmesini istediğimiz yerden başka her yere gider.”

Zihni sakince susturmak

Sonunda, zamanla (Şunu aklınızda tutmanızda yarar var, bu aşamaya gelmek için en azından 2-3 aylık bir çalışma gerekir.) zihin kendiliğinden boşalacaktır ve meditasyon anında hayatımıza müthiş bir sükûnet ve huzur getirecektir. Problemlerimiz ne kadar büyük ve yorucu, hayatımız ne kadar stresli olsa da günde meditasyon için ayıracağımız bu 15 dakika muazzam bir fark yaratacak ve hayatta karşı karşıya kaldığımız zorlukların üstesinden gelmemize – genellikle biz farkına bile varmadanyardım edecektir.

Daha berrak ve tarafsız bir dünya

Ünlü bir Zen hikâyesinde, Lao Shi ustası Wang Tei’ye sorar: “Tanrıya yakın olmak için ne yapmalıyım?” Wang Tei öğrencisine dağın tepesine tırmanırken kendisine eşlik etmesini söyler. Tepeye vardıklarında cebinden bir mum çıkarır ve öğrencisinden onu yakmasını ister. Lao Shi defalarca denese de bir türlü başaramaz. “Burası çok rüzgârlı, yapamıyorum” der. “Buradan bir kilometre ötesi rüzgârlı değil” der Wang Tei. “Ne faydası var ki? Rüzgârın olmadığı bir yerde mumu yakabilmek için oraya kadar yürümek zorundayım.” “İşte aynı burada olduğu gibi, zihnini eğitmen ve içinde Tanrı’nın ateşini yakabilmen için de daha sessiz bir yere yürümelisin” diye cevap verir Wang Tei.

Kısacası, Tanrı’yı ya da kendinizi bulmaya çalışırken meditasyon yaparsanız, ihtiyaç duyduğunuz o sessiz yeri ve daha berrak, daha tarafsız bir dünya algısını orada bulabilirsiniz.

Yazı: Paulo Coelho

Çeviren: Mine Akverdi Denktaş