Güneşli, apaydın bir cumartesi sabahından tüm dostlara günaydın.

06:49

Yazmaya başladım.

Bugünün güzel geçeceğini, güneş henüz doğmaya çalışırken öncü ışıklarını gönderdiği, tan yerinin, her zamankinden daha kızıl, daha parlak, hareketli, değişik bir renk cümbüşü içinde olduğunu gördüğümde anlamıştım.

Alelacele işe gelip, klavyemle ve Sezen’le bu duyguyu paylaşarak, size de ulaştırmak istedim.

Yazmaya başlamadan az önce gönderdiğim mesaja “Olur ama daha kalkmadım ben” cevabı gelince sezgilerimin bir kez daha boşa çıkmadığına şahit olmak gururlandırdı beni diyeceğim ama heyecandan sağ elim titremeye başladı da o duyguyu yaşayamadım. Kahvaltıya davet ettiğimde bir şeyler atıştırıyordum. Cevabı görünce ağzımdaki lokmayı dahi çıkardım. İki-üç yediğim lokma için pişman oldum. “Neyse, ilaç önü olur” deyip ilacımı erken içmeye karar verdim. Ellerim titrememeli bugün. Böyle bir ödülü beklemediğim için özel bir hazırlığım da olmadı evden çıkarken. Aynaya baktım, üstüm başım fena durmuyor. Gözlerimin içi gülüyor. Bu günlerde bu sık sık oluyor diye düşündüm. Kuşkusuz benim için iyi gelişme. Fakat ya o… Ters orantılıyız. Mutsuzsa ne yapmalıyım? Dün telefonda yaptığım teselliye devam edeceğim kesin. İçim yansa da ilişkisinin kurtarılması yolunda destek olmalıyım. Arkadaş, dost, kanka olmalıyım. “O nasıl mutlu olabilir?”in peşindeyim. Kendimi düşünmemeliyim.

“Seven ne yapmaz?” diye bir deyim var ki bence çok derin anlamlar taşıyor. İçi öylesine doludur ki. Ciltler dolusu yapılacak eylemler, fedakarlıklar vardır. Bu deyimin altından kan damlar da yine yapacağından geri kalmaz. Üzerinden gözyaşı taşar da görevini hakkıyla yerine getirir. Binlerce bıçak yarası vardır yüreğinde de hiç derdinden söz etmez.

Kuracağım cümleleri iyi seçmeliyim. Çok heyecanlıyım. Biri bana yardım etse ne iyi olurdu... Düştüğüm duruma bak, bana tek yardım edebilecek kişiye yardım etmeye çalışıyorum. Sezen de tutturmuş aynı şeyleri. "Benim yerime deee sev". Sezen’in bile bugün bana faydası olmaz. Allah’ım sen bana yardım et.

11.08

Meserifi