12 senedir aynı adamla beraberim. Onunla tanıştığımda iş hayatına yeni başlamış, gencecik bir kadındım. Fena halde aşık olduk birbirimize. Olabilecek en mükemmel erkek oydu benim için. Bir kere ayrılırmış gibi olduğumuzda nasıl acılar içinde yandığımı; tekrar birleştiğimizde ise hayatımdan bir daha asla çıkmamasını dilediğimi hatırlıyorum. Öyle de oldu. Şimdi 7 yaşında olan bir oğlumuz var. İşte bu, zamanında çılgınca aşık olduğum adamın, hayatımdan bir daha asla çıkmayacağı demek...


Sevgililik sıfatı yerini anne-baba fonksiyonlarına bıraktığından beri farklı bir ilişki bizimkisi. Biz anne baba olunca aşkını koruyamayanlardanız. Bütün duygusal yükselişlerimiz, her fırsatta sevişmelerimiz, birbirimizin gözünün içine bakışlarımız buharlaşıp yok oldular sanki. Sanki elimizdeki sevgi kapasitesinin hepsini oğlumuza verdik de, birbirimizi sevecek sevgimiz kalmadı gibi... Başkalarına da böyle oluyor mu? Bilmiyorum...


Son zamanlarda sürekli düşünüyorum. Artık duygusal olarak hiçbir şekilde tatmin olmadığım, eski bir aşkın anısı ve 7 yaşındaki meyvesinin hatırına sürdürdüğüm bu ilişkinin son durağı nerede? 35. yaşımda aşktan, seksten vaz geçmek mecburiyetinde miyim? Evlilik, ancak çiftlerden biri ölene kadar sürerse mi başarılı bir kurumdur yoksa kendini ve ihtiyaçlarını bilip “Buraya kadar” diyebilmek mi başarı? Bilmiyorum.


Aynı evde, yanında koca denen adamla birlikte ama bu kadar yalnız olmak normal mi? Şefkati, anlayışı, eğlenceyi artık onda bulamadığını bilerek ve artık talep etmekten de vaz geçerek yaşamaya ne kadar daha katlanabilirim? Bilmiyorum.


Evet, fonksiyonel olarak gerçekten iyiyiz. O şahane bir baba, ben yeterince iyi bir anneyim. Bunun hatırına bu yalnızlığın içinde derine, daha derine gitmeli miyim? Bilmiyorum.


Sıkıştım.


Biliyorum ki “bu gitsin, daha iyisi gelsin” diye bir anlayış içinde değilim. İçimdeki his daha çok ağır bir yükü çekiştirmekte inat etmeye gerek yokmuş gibi... Çünkü, sevgili olmayan kocamın varlığında ben hala ben olmaya devam edebiliyor muyum, emin değilim... Gittikçe küçülüyor, gittikçe kaynaklarım kuruyormuş gibi hissediyorum. “Aman bir laf etmesin”, “Aman gerginlik çıkmasın” diye alttan almaktan kendimi unutmaya doğru dört nala gider bir halim var.


Korkuyorum.


Estes diyor ki:


“Sağlıklı kadın tıpkı bir kurt gibidir: Sağlam, kunt, diri, hayat verici, konumunun bilincinde, yaratıcı, sadık ve göçebedir. Ancak vahşi doğadan ayrılmak kadının kişiliğinin zayıflamasına, bir hortlak, bir hayalet halini almasına yol açabilir. Postu kolay deldiren, çelimsiz, sıçrayamayan, avlanamayan, doğuramayan, bir hayat yaratma yeteneğinden yoksul biri olmak için burada değiliz. Kadınların hayatı durağanlık içindeyken ya da can sıkıntısıyla dolu olduğunda, bu her zaman için vahşi kadının ortaya çıkma zamanının geldiğini gösterir, ruhun yaratıcı işlevinin deltayı doldurmasının zamanıdır.”


Estes’e güveniyorum.


Yine de ne yapacağımı bilmiyorum.



Gülsen D.

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!
  • Misafir 1 yıllık evliyim. İlk günden hissediyorum bu anlattıklarınızı… O kadar yalnızım ki çocuğum yok bu arada. Olsa daha kötü olacak her şey gibi, sadaka verir gibi gösterdiği ilgi de bitecek. Eminim. Her günü bırak, her saniye aklımda bu konu var. Ne olacağız, ayrılmak istiyorum, yapamıyorum, boşansam nasıl olur. Aşamayacağımız bir takım sorunlar yaşadık maalesef ki. Aşamayacağım diyorum çünkü ona inancım yok. (Aldatma vs değil) Yani bazen diyorum ki tek olayım ama huzurlu oturayım evimde. Sırf toplumda “EVLi “ statüsünün rahatlığı için ya da o üzülür şu ne düşünür vs vs diye diye bir ömür...
    CEVAPLA
  • Misafir Bence erkeklerin kaybetme korkusu olmalı yoksa ilişki sıkıcı hal almaya başlıyor
    CEVAPLA
  • Misafir TT.
    CEVAPLA
  • Misafir Ewet kendi kendine mutlu olajaksiniz kizlar bende oyle yapmaya çalsyorum
    CEVAPLA
  • Misafir Ben daha 1 aylık evliyim ve ben de aynı şeyler hissediyorum. Malesef o kadar yalnızım ki. Sürekli ağlıyorum tek olduğum zamanlarda. Akşama kadar onu bekliyorum 2 muhabbet ederiz diye pat uyuyor ve ben akşamları da yalnızım. Kendimi aşırı değersiz hissediyorum. Yanlış bir seçim mi yaptım diyorum bazen. Ama böyle değildi sevgiliyken çok ilgiliydi. 1 aylık evliyken bunları yazmaktan utanıyorum
    CEVAPLA
  • Misafir İletişim kurmayı deneyin. Hislerinizi anlatın. Sosyal medya üzerinden gördüğünüz ilişkiler hep mutlu olduklarını düşünmeyin. Sinemaya gidin bir pazar günü çıkın ilk buluştuğunuz yere gidin eve gelmeden önce ondan yapabileceği bir şey isteyin eşinizi sizi etkileyebilecek kıyafetler giyin...
    CEVAPLA
  • Misafir İçimde büyüyen bir bezginlik var. Erekte olabilmem için istiyorumm. Eşim kullanma onları diyor,psikolojik olarak bittim. Psikiyatri'ye gidiyim diyorum, "boşa para" diyor. 5-6 sene evvel jinokolağa gittim, kafaya takma dedi. Kafaya takmaya takmaya her şeyden uzaklaştım.
    CEVAPLA
  • Misafir Yanlızlık tamamen hayatımıza aldıgımız insanın bizim istedigimiz bir insan olmasından kaynaklanıyor acizane fikrim hayırlı geceler....
    CEVAPLA
  • Misafir Bende 12 yıldır evliyim sanki benim hikayemi okumuş aynı taşlara çarpmış aynı hislere kapilmisim gibi okudum..ve sürekli bir yol arayan yinede olumlu bir dönüş bekleyen uğraşan olmaktansa sıkıldım çok isterdim böyle tabiki dolu dizgin sürekli aşk aşk dolaşan görmedim de en azından kendimi bukadar yalnız hissettirmeseydi konuşmak dışında bir çaba bile görmek motive ederdi artık üzülmüyorum bile ne kötü bişey bir insanı bukadar yalnız bırakmaya mecbur bırakmak en kötüsü hata sende yarışı
    CEVAPLA
  • Misafir Üzülmeyin tazeleyin aşkınızı iletişime geçin duygularınızı anlatın
    CEVAPLA
  • Misafir Bende severek evlendim fakat ne yazıkki sizlerle aynı durumdayım ama ben eşimle konuştum isteklerimi yaşamak istediklerimi böyle bir evlilik istemediğimi ama konuşsamda herşey aynı kaldığı yerden devam ediyor tek başıma kahvaltımı yapıyorum denize tek gidiyorum sahile akşam oturmak için tek gidiyorum (yanımda tabiki 3 çocuğumda var) lafa gelince ben seni çok seviyorum bırakmam diyor onuda muhtemelen 3 çocuğa kim bakacak ben gidersem onu düşünüyor galiba neyse devam ettim ben yaşamak hissetmek istiyorum ve hemde bunu dile getiriyorum ama boşa telefonda günde 5/6 kez arar sorar ama yüz yüze...
    CEVAPLA
  • Misafir Herkeste ayni durum hemen hemen bende 12 yillik evliyim ve hep yalnizim aile hissi olusmadi malesef hic hep bir yanimiz eksik ama son zamanlarda tahammül edemez oldum.Hep evde ve ev isleri cocuklar hergun ayni gune uyaniyormus gibiyim ve bu durum beni kotu etkilemeye basladi icimden hicbirsey gelmiyor
    CEVAPLA
  • Misafir Yalnızım zannediyordum. Sadece ben değilmişim bu durumu yaşayan
    CEVAPLA
  • Misafir Bence birlesip bir grup kuralum yanliz değilsiniz
    CEVAPLA
  • Misafir Aynı duygular. Herkes mi aynı. Yalnız ben derdimi anlatmaya çalıştım böyle yaşayamam dedim. Ama ne beni anlayan ne dinleyen var. Sinirlerim bozuldu. Ayrıca mutsuzluğundan çocuğum da etkileniyor. Bu erkekler azıcık Bi ilgiyle cennete çevirecekleri yuvayı, bu kadar az çabayı harcamaktan kaçıp neden çekilmez hale getiriyorlar
    CEVAPLA
  • Misafir Yalnız değilmişim
    CEVAPLA
  • Misafir Çok doğru
    CEVAPLA
  • Misafir Erkekleri doğru tanımakla ilgili bir durum bu .erkekler 30 undan sonra durgunlaşıyor ve hayatı daha çok derinden algılamaya başlıyor bazen orada kimseye yer olmuyor yani sizinle paylaşmaz.yaşlanma erkeklere her duyguda geri adım attırır
    CEVAPLA
  • Misafir En beteri benim ne saygı görüyorum ne sevgı sadece şevkat istedim o da olmadı oglumla beraber yasayıp gıdıyorum ah bıde konuşmayı ögrense arkadasım olur yanıma
    CEVAPLA
  • Misafir Bizde de durum aynı o ilgisiz olunca zamanla sen de öyle oluyorsun
    CEVAPLA
  • Misafir ????????
    CEVAPLA
  • Misafir yazıyı okuyunca yalnız değilmişim diye sevinsem mi, "vay arkadaşherkes mi bunları yaşamak zorunda" diye dövünsem mi bilemedim. bu çelişkinin bi cevabı olsa keşke. keşke biri benim yerime karar verebilse, çünkü ben yapamıyorum
    CEVAPLA
  • Misafir cevabı bulursanız burdan paylasın lütfen
    CEVAPLA
  • Misafir Yazdiğiniz her şey beğe iyorum acaba mimkünsa kendi hikyaeler pailaşabilirmiyiz?
    CEVAPLA
  • Misafir sanırım kocanız da benim gibi artık genç olmadığını ve inişin başladığını gördü. iki seçenekten birini seçecek ya suçu size atacak ve daha genç birini ayartmaya çalışacak ya da iyi günler hatırına sizi seçecek. sizde karım gibi doğruyu seçin onun nesi olduğunu sorun ne olursa olsun yanında olduğunuzu hissettirin, gerekirse doktor araştırın ben mesela anladığım kadarıyla vitamin depolarım bitmiş eski gücüm kalmamıştı. birkaç bitkisel ilaçla kendime getirdi. kendime gelince tabii ki genç kızlara gitmedim benim diğer yarıma gittim. artık güzelliğin değil vefanın ne değerli olduğunu bilecek ....
    CEVAPLA
  • Misafir on numara...
    CEVAPLA
  • Misafir Benim gördüğüm tamamen rahat batması, kardeşim böyke bir sorunun olduğunu düşünüyorsan al karşına konuş kocanla. Gerekirse destek al, ne bileyim başbaşa birşeyler yap. Herşeyi bitirmek bu kadar kolay değil. Bu çok bilinmeyenli bir denklem, tek bilinmeyene göre bu sistemi çözemezsiniz
    CEVAPLA
  • Misafir mantıklı
    CEVAPLA
  • Misafir Hepimiz mi ayniyiz? Anne olunca bakimsiz kalmadim , kendimi salmadim hala disiyim eskisinden iyiyim hatta ama vasata döndü evlilik
    CEVAPLA
  • Misafir Bi tane sizden var ve bir hayatınız var mutlu olmak için ne istitorsanız onu yapın ancak şuan ki durumu değil..mutlu olun lütfen
    CEVAPLA
  • Misafir Oglunuzun mükemmel bir anne baba ortami var ise bunu bozmak ona zarar verebilir cunku onun gozunde anlasamama durumunuz yok. Evet kendinizce cok hakli sebepleriniz var ama 7 yasindaki oglunuz bunu anlayamayacagi icin (tanikta olmadigi icin) nasil olur bilemedim...
    CEVAPLA
  • Misafir Kadınlar olarak biz de hatalıyız annesi babası karısı arkadaşı aşçısı evde hizmetçisi çocuğunun annesi olmaya pek hevesliyiz ama neyi unutuyoruz biliyormusunuz kadın olmayı unutuyoruz , çünkü öğretilerimiz kadın olmak değil evlenince sadece kadın olmamalısın ayıp herşey bitmeli ağır başlı kadın.....
    CEVAPLA
  • Misafir Bu yazıyı yazanı çok samimi bulduğumu söylemeliyim.bir an paylaşayım dedim elim varmadı kimse içimi bilsin istemedim.bu yazıyı ben yazsam bu kadar olurdu.tek istediğim sakinlik ve huzur.
    CEVAPLA
  • Misafir çift terapisi alın. o gelmiyorsa yalnız gidin. elinizden gelen herşeyi yapın. olmuyorsa da bırakın.ama yani şunu da bilin evliliklerin %90 ı böyle.
    CEVAPLA
  • Misafir H
    CEVAPLA
  • Misafir A
    CEVAPLA
  • Misafir Bugün sizi okuduğumda bundan üç yıl önceki kendimi gördüm. Çocuğum için ilişkiyi sürdürmeye çalıştım, ancak en sadık erkek bile çoğunlukla evde bulmadığı mutluluğu bir süre sonra dışarıda aramaya başlıyor. O zaman böyle bir son sizi çok daha fazla üzer.ilişkinin boyuta ulaşmasına izin vermeyin lütfen
    CEVAPLA
  • Misafir Bende on yıllık evliyim bizim çocuğumuz olmadı ama bizimde aşk ve tutku bitti uzun zaman bunu taze tutmak için ugraştım hala sevgiliymişiz gibi davrandım surekli ozaman nekadar tutkulu oldugumuzu anlatmaya çalıştım ama yok karşimda beni anlamak için dinleyen biri yok.Sonuçta ona göre mutluyuz
    CEVAPLA
  • Misafir harfiyen katiliyorum. ben de ondort senedir evliyim. oniki ve iki yasindaki cocugumuza bolcadan verdik ilgi ve sevgimizi, bize birsey kalmadi gibi, ilgi nezdinde. ben esimle evlendigimde sirilsiklam asik degildim ama onu sevdim, hala da seviyorum. bir dost, insan ve de es olarak. o yuzden bizimki hep ayaklari yere basan bir iliski oldu. yine de deli gibi asik oldugum zamanlari da ozlemiyor degilim tabiki. yalniz degilsin!
    CEVAPLA
  • Misafir bir çok kadın bence sizinle aynı durumda. aşkı seçen çok az. düzenleri bozulmasın diye evlilikleri. devam ediyor. aşkı dizilerde yaşıyorlar :)
    CEVAPLA
  • Misafir başkalarında da böyle oluyor mu ? diye sormuşsunuz.kesinlikle yalnız değilsiniz. emin olun hiç kimsenin ilişkisi mükemmel değil, herkeste problemler var, siz benim duygularıma tercüman olmuşsunuz, zamana bırakmak çözüm mü ben de bilemiyorum ancak aileniz için denemeniz gerek, derler ya yuvayı dişi kuş yapar,kadına daha fazla sorumluluk düşüyor. sevgiyle,sağlıcakla,
    CEVAPLA
  • Misafir evliliğin ilk yıllarında bunlar hepimizin başına geliyor bence.cocuklara adıyoruz kendimizi babada annede .44 yaşında çocuklarını üniversiteye göndermiş bir çiftiz biz.biz kadınlar bu durumdan ilgisizlikmiş gibi görünen süreçten erkeklerden daha çok etkileniyoruz çünkü daha duygusalız.aşk heyecan öteleniyor ister istemez.iş hayatı evdeki sorumluluklar çocukların sorumlulukları yorgunluklarımız çok oluyor birazda bundanmış ilgisizlik gibi görünen kısmın temeli şimdi anlıyorum.kafadaki bölünmüşlükler azaldıkça tekrar kendinize ve eşinize yöneliyorsunuz ve kaldığınız yerden devam ediyorsunuz
    CEVAPLA
  • Misafir birbirinin aynısı duygulara ve sevgiye sahip kişiler birbirine çok az denk gelir. bu nedenli bir tarafın sevgisi erken bitiyor ve diğer taraf kendini yalnız hissediyor. bu durumda yapılacak bir şeyde yok gibi. en kötüsü de sezen aksu' nun tükeneceğiz şarkısındaki duruma düşmek.
    CEVAPLA
  • Misafir estes' e güvenin ve kalbinizi dinleyin... bazen de hayat bittiği yerden yeni bir ışık yükseltir. kaleminize sağlık, sevgiler
    CEVAPLA
  • Misafir Yazın öyle bir zamanda denk geldiki bana sanki duygularıma tercüman oldu yüreğine sağlık tavsiyem yok ama bu derdin bir bende olmadığını anlamış oldum üzgünüm ..
    CEVAPLA
  • Misafir 20 yıllık yorgun bir evliliğim var cocuklar ev her şey benim.ustumde esim heehaftasonu bireysel takılıp2miyonluk araasiya gezer hiçbir zaman arkamda durmadı ailesinden herhangi irine karsi arlalamadi çok zengin ama benim hayatimda hicbir degisiklik yok..çoooook kırgınım çoook
    CEVAPLA
  • Misafir aynen bende öyle düşünüyorum
    CEVAPLA

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.