Hindistan’da filleri yetiştirmek için, onları daha küçücükken kalın bir zincirle bir kazığa bağlarlar. Tabii yavru bir filin bu zinciri koparabilmesi, kırabilmesi ya da kazığı söküp atabilmesi mümkün değildir, buna gücü yetmez. Küçük fil önceleri bundan kurtulmak için tüm gücüyle uğraşır, defalarca dener ama sonucu değiştiremez, özgürlüğüne kavuşamaz. Yıllar geçer, fil kocaman olur. Bağlı olduğu kazığın ve zincirin onlarca katına gücü yetebilir artık. Ama fil asla böyle bir girişimde bulunmaz. O özgür olamayacağına inanmıştır, artık kırılamayan şey, filin zinciri değil inancıdır.

Sorgulamayan bir beyin, çalışan bir beyin değildir. İnsanların bu hayatta hedefleri olmalı ki hayatın bir anlamı tadı olabilsin. Aksi halde algıları kapalı insanlar yığını kaçınılmaz olacaktır. Doğal olarak kendini geliştirememiş, sorgulama yeteneğinden yoksun boşuna geçen hayatlar.

Her babayiğidin harcı değil verdiği sözü tutmak. Bu dünyada atıp tutan çok. İyi insanlar da bu atıp tutanların laflarına inanıp sonra darbe alıp oturuyor. Ve düşünüyor neden ben inanıyorum diye. Beni ben yapan kararları neden ona buna göre alırım ki? Ona buna göre aldığım kararların ceremesini sonuçta ben çekerim. Kimse benim yerime acısını duyamaz, hissedemez. İnsan kendinden giderken, aynı şekilde dönemiyor. Bayrağı eline zaman geçiriyor çünkü. Hop yaş geçmiş.

Bir dost buldum kendime bir kendim ve bir de ötesi. Ne üzeni var, ne de kıranı var. Kendime mesaj: sen değerlisin. Sevmek, sevilmek, gerçek dost edinmek güzeldir. İnsan yalnızlıktan kurtulur, bir de dert ortağın varsa ne güzel. Her yürek kendi türküsünü çalar fakat her şey kişinin kendisinde başlar ve biter. Çünkü kendinden bir tane daha yok. Kendini sevmeye başla bir-sıfır öne geç!

Gayret eden ben hayret eden onlar olacak daima. Çünkü ben bir anneyim. Gücümü bana güvenen evlatlarımdan ve inanan ailemden alıyorum. Başarabilir miyim demiyorum. Her şeye rağmen, Allah'ın izniyle başarıyorum. Çünkü vicdanım rahat ve hak yanında hiç bir emeğin ziyan olmayacağına inanıyorum. Hepsinden önemlisi her şeye şükür etmeyi bilen bir kalbe sahibim. Ama nereye kadar… Ömür gayret ve sabretmek, şükretmekle geldi gidiyor. Ne olursa olsun insanlar kendi yaptıklarıyla kalsınlar. Her şeyi duyan ve de gören var.

Hülya Çakıcı