1. İlgisiz anne-baba: Bu anne-babalar, olaylar ve çocukları karşısında kayıtsız ve ilgisizdir. Hoşgörü ile boşvermişlik kavramları birbirine girmiştir. Çocuklarından uzak kalmayı tercih ederler. Çocuğunun ilgi ve ihtiyaçlarından habersizdirler. Onları rahatsız etmediği sürece çocukları ile aralarında pek sorun yoktur. Bu ilgisizlikle yetişen çocuğun mutluluğu başka yerlerde arayacağını söylemek yanlış olmaz.

2. Tutarsız anne-baba: Bu anne-babaların, sözleri ile davranışları arasında tutarlılık ve denge yoktur. Bir gün önce tamam dedikleri olaya, ertesi gün karşı çıkarlar. Bu tutarsızlıklar zamanla çocuğun hareketlerine de yansır. Kafası karışık yetişen bir çocuk, karar almada güçlük çeken birey demektir.

3. Rahat anne-baba: Çocuklarına karışmazlar. Olaylara dahil olmazlar. Çocuğun yaşayarak öğrenmesi gerektiğini düşünürler. Ara sıra sert çıkışlarda bulunup, çocuğu cezalandırırlar. Rahat bırakılarak yetişen çocuklar; kırılgan, sorumsuz, anti-sosyal eğilimdedir.

4. Aşırı seven, koruyan anne-baba: Çocuklarına karşı sevgilerini abartılı olarak gösterirler. Dış dünya ile çocuğun arasına girerek onu aşırı koruyup kollarlar. Çocuk bir fanus içinde büyütülür. Çocuğa doğal yaşam hakkı verilmez. Çocuğa karşı aşırı şefkat verilir. Bu da ileriki yaşlarda şımarık ya da bağımlı bir birey olmasına neden olabilir. Aşırı korumacılık çocukların çekingen, becerilerinin eksik olmasına da neden olur. Çocuk onu himayesi altına almak isteyenlere bağımlı olmaya başlar.

5. Baskıcı anne-baba: Hükmetmeyi severler. Çocukları yerine karar verirler. Onun isteklerini dikkate almazlar. Esnek değillerdir. Eleştirilere kapalıdırlar. Her şeye ‘hayır’ demeyi tercih ederler. Çocuklarının davranışına sürekli kusur bulurlar. Çocuktan yaşının üstünde olgunluk beklerler. Sürekli kızıp azarlar, olumsuz ifadeler ile çocuğu rencide ederler. Çocuğa özgürlük vermezler. Sürekli sıkar, bunaltırlar. Yalan söyleme ve suça yatkınlık baskıcı anne-babaların çocuklarında daha çok görülmektedir.

6. Mükemmeliyetçi anne-baba: Çocuğundan her şeyin en iyisini bekler. Çocuğun yanlış yapma hakkı yoktur. Çocuğunu olduğu gibi kabul edemezler. Aşırı titizlik ve düzen beklerler. Çocukça davranışlara tahammülleri yoktur. ‘Çocuğun iyiliği için’ mantığından yola çıkarak, ona aşındırıcı sözler eder, davranışlar uygularlar. Bu davranış; çocuğun sürekli hayal kırıklıkları yaşamasına, ‘nasılsa hata yaparım’ korkusuyla hiçbir şey yapmamaya başlamasına neden olabilir.

7. Düşman anne-baba: Çocuğunu istemeyen, ona ilgi ve şefkat göstermeyen anne-babalardır. Çocuklarına sürekli baskı yaparlar. Çocuğu beğenmez ve sürekli eleştirirler. Çocuklarını istemediklerini açıkça belli ederler. Ona kötü isimler takarlar. Bu durum, çocuğun ileriki yaşlarında hırçın, inatçı, uyumsuz, sinirli, özgüveni düşük birey olma olasılığını artırır.

8. Bilinçli anne-baba: Sevgi doludurlar. İlgilidirler. Karar alırken çocuğun düşüncelerine önem verirler. Eleştiriye açık ve esneklerdir. Çocuklarına değer verir ve bunu ona yansıtırlar. Çözüm ararken demokratik yollara başvururlar. Çocuğun seçim hakkı vardır. Bu durum; kendine güvenen, adil, inançlı, kendini seven ve mutlu bir çocuğun yetişmesini sağlar.

Yarın: Siz olsaydınız ne yapardınız?

Hazırlayan: Fatma Belgin

Missing converter: #haber#1013979#“Uslu çocuk olursan, seni severim” demeyin! (3. bölüm)#
Missing converter: #haber#1013964#Çocuk yetiştirmede etkili yöntem: NLP (2. bölüm)#
Missing converter: #haber#1013917#Çocukla iletişimde hangi oyunlar etkilidir? (1. bölüm)#