Giriş: 11 Ağustos 2015 Salı

Annem evlat kayırıyor, mutsuzum

“Sevgili Yeşim Abla, uzunca zamandır okuyorum yazılarınızı, hatta bir arkadaşımın sayesinde tanıdım sizi. O sayfanızı Facebook’tan takip ediyordu, ben de onun beğenilerinden okuya okuya sevdim sizi. Ben evli, iki çocuk annesi biriyim, çalışıyorum. Ne benim ne de eşimin maaşı çok yüksek değil, zar zor bir ev kredisine girdik, hayatımız bu krediyle iyice zorlaştı. Tatil bile bilmeden gidenleri gelenleri seyrederek yaşıyoruz bir süredir. En büyük tatil bize piknik yapmak şimdilerde, yine de şükrediyorum beni seven, değer veren, gözümün içine bakan bir eşim ve çocuklarım var. Ben ailemden yana huzursuz, hatta mutsuzum. Kız kardeşimin şartları benden daha iyi diye evlat ayırımı yapıyor ailem. Görseniz, onun çocukları nasıl kıymetli, içim acıyor o geldiğinde veya gelecek diye börekler çörekler falan. Anlıyor musunuz, bunlara tanık oldukça anneme gitmek istemiyorum. Bazen annemin yüzüne vuruyorum da kabul etmiyor ama kör müyüm, çocuklarım bile farkında. Bazen ağlıyorum bu adaletsizliğe, ben daha çok sarılıyorum aileme ve hayatıma. İnsan ailesine güvenemezse kime güvenecek size sormak istiyorum, cevap vermezseniz veya saçma bulursanız da kırılmam.”

Yeşim Tijen’in cevabı:

Bir alıntı yaptım sizler için sevgili okurlar şöyle diyor yazıda: “Hepimize Eyüp sultan sabrı lazım. Biraz Yusuf tavrı ve sığınıp saklanacağımız bir Muhammed mağarası.” Bunlardan herkese en çok gerekeni sanırım sabır, her şeye sabır. Bazen kendi kendimize bile sabır göstermemiz gerekebiliyor, yaptıklarımıza, yapamadıklarımıza, geç kalmışlıklarımıza, susup söylemediklerimize vs. Mağaraya gelince, ona gerek var mı? Zaten kalabalıklar içinde bile yalnızlık duyabiliyor herkes, özel bir mağaraya gerek yok bence. Çevreme bakınca mutluyu oynayan mutsuz insanlar dolu ama bu durum bir tek Facebook’ta farklı, orda herkes mutlu. Bu yüzden oraya bayılıyorum. Kendimi Alice’in Harikalar Diyarında hissediyorum. Yatağı, yorganı, çoluğu, çocuğu alıp orada yaşayasım geliyor, herkes öyle mutlu ki…

Şaka bir yana sevgili okurum, etrafta gözünüze gözüken enstantaneler sizi aldatmasın, gerçek güzellikler göz önünde yaşanmaz, ihtiyacı yoktur mutluluklarını onaya. O yüzden de paylaşılmaz yığınlarla. Her şeyin parayla ölçüp biçildiği günümüz yaşamında sevgiyi, saygıyı kendi çekirdek ailenizde yaşıyor olmanız da mutluluk verici. Belki tatile gitmiyorsunuz, pikniklerle geçiriyorsunuz boş zamanlarınızı ama orda sizin gözünüzün içine sevgi dolu gözlerle bakan aileniz var mı, var. Daha ne olsun! Tüm kadınların aradığı bu ilgili, sevgili olacak eş. Hem şu hayat var ya sevgili okurum, bir gün tersine de döner, hep aynı kalmaz kimse için. Gün ola harman ola, boşa mı söylenmiştir? Tatilden tatile gideceğiniz zamanlar da gelebilir, hayatın kime neler getireceğini bizler bilemeyiz. Bazen umut etmekten yorulsa da insan, umut insanın tutunacağı yegane görünmez kuvvetidir. Umutlarıyla sabreder yaşadığı hayatına, hep gelecek diye beklediği o güzel günler için bugün-yarın diyerek, olmazsa öbür gün de var, böyle uma uma, bekleyerek yaşlanılır. Koca bir hayat aslında yaşanmadan, beklentilerin, arzuların peşinde tükenir, gider ve yaşlanıldığında, şimdiki aklım olsaydı hiçbir şey için kendimi üzmezdim, hırs yapmazdım gibi başa yeni gelen aklın cümleleri dile gelir sevgili okurum.

Bizler toplum olarak anneleri farklı bir yerde konumlandırıyoruz. Hem aklımızda hem kalbimizde ve de hayatlarımızda ondan insanüstü bir varlık olmasını da beklemiyor değiliz yani. Bir taraflarıyla evlatları için melekler ama nihayetinde onlar da insan, hataları da olacak, oluyor da. Her evlat kendi annesinden daha iyi bir anne olma arzusuyla, kendi kendini terbiye etmekte, içinden annesinin çıkmasından korka korka adeta pusuda kendini bekliyor. Annesinde gördüğü hataları kendi çocuklarına yaşatmamak için çaba da gösteriyor. Mükemmel insan yokken mükemmel anne de olunabilir mi? Olunamıyor zaten, çünkü insan, çünkü zaafları var, ama duyarlı anneler olarak gayrete devam. Ben size yapmıyordur, yapmaz, anneler evlat ayırmaz demek, sizi mutlu etmek isterdim ama diyemiyorum. Koskoca kadını kandıramam ki! Maalesef sevgili okurum, anneler de parayı sevebiliyor, paraya göre kayırma da yapabiliyor geride çok parası olmayan çocuğunun duygularını hiçe sayarak, çünkü oda zaafları olan bir insan.

Ne yazık ki torunlarda da ayrım yaparlar. Para sahibi olmak, güç sahibi olmak demek. Evet, ama para sahibi olmak mutlu olmak demek değildir. Siz sahip olduğunuz mutlulukların kıymetini bilmeye devam edin. Bir müddet sonra ev krediniz bitince daha keyifle bakacaksınız hayata. Yazımın başlarında dile getirmiştim, insan ölümle karşı karşıya geldiğinde tüm bu boş üzüntüler, tasalar için pişman oluyor. Keşke kafamı bir şeye takmasaydım böyle diyor giderayak, bunu siz de biliyorsunuzdur. O nedenle takmayın kafanıza, bırakın anneniz, kız kardeşinize ve ailesine değer versin. Sizi de mutlaka çok seviyordur, bundan kuşku duymayın. Ye kürküm ye dünyası olduğundan hoşgörün, hoş görmek zor gelse de, siz kendinizin yüreğinizin tüm sevgileri hak ettiğine inanıyor musunuz? Sevilmeye layık olduğunu bilmek, inanmak önemli. Biraz daha yaş aldığınızda böyle şeylere bu kadar kafanızı takmayacaksınız. Sevgiler…

SEÇİM BİZİM DEĞİL

Sen takır takır yaz günahları,

Bizim değil ki hiçbiri,

Günahlar bizim, sevaplar bizim

Acılar, korkular, hüzün hepsi bizim de,

Ne garip, bizim sandığımız günahlar

Sahi bizim mi?

Yıllarca sırtımızda bizimmiş gibi taşıdığımız,

Gözümüzü açtığımızda hayatımızda bulduğumuz,

Annemiz, babamız, doğum yerimiz, dinimiz

Hangisi bizim tercihimiz?

Sen boşver, takır takır yaz günahları.