İtiraf

Birkaç yıl önce sinema bölümünü bitirdim. Sanat hakkında ilk ciddi fikirlerim o zamanlar oluşmaya başladı. Türkiye’de sinemacı olmak için derin tartışmalara girip, absürt öğrenci filmleri çektim diğer arkadaşlarım gibi. Nuri Bilge Ceylan sineması yerine Recep İvedik’in çok daha başarılı olduğunu düşünen arkadaşlarım dahi sanat için bir şeyler yaptı… İnanın yaptılar. Sonra tanıştığım kadınlar ve adamlar da sanatsal birçok girişimde bulundu.

Sinema bölümünü okumayı ben tercih etmiş olsam da matematiğim çok zayıf olduğundan mecburi benzeri bir bölümü devletim bana okutacaktı. Fakat basit bir matematik yapıyorum ve gençliğimin tanımadığım kişilere isyan ederek geçtiğini fark ediyorum. Neredeyse 15 yıldır hemen her gün, haftada en az bir kez şiddetli olmak koşuluyla dumur oluyorum. Doğu bloğundan çıkan filmlerin cesaretine methiyeler düzüyorum. Sonra bir sigara yakıp oturuyorum. Rusya’da halkın devrim için tank devirdiğini bilip, Taksim’den gelen tek düze melodideki isyana sıkışıyorum.

“Sanatçı çıktı mı son 15 yılda?” diye soruyordum geçenlerde. Çıktıysa da Amerika’daki teyzesini ziyarete gidip bir de sanat erbabı olayım demiştir. Bu yüzden ben tanımıyorum. Son 15 yılda hakikaten sanat düşünecek halimiz mi kaldı diye ikinci soruyu soruyorum. Sanat ve özgür düşünce diye bir cümle kalıbı var. Çok seviyorum…

Sokağa çıkıp %50 ihtimalle ölebileceğiniz bir ülkede empresyonizme dair düşünceleriniz ancak bir kan gölü etrafındaki sanrılarda dolanabilir.

Film çeksek çiğ kalıyor, dizi çeksek RTÜK izin vermiyor. Heykel yapsak ucube, tiyatrolar zaten terörist. Yapma; entel dantel, sanat sepet işleriyle uğraşma diyor.

Ölümün kıyısındayken uğraşamıyoruz zaten. Evimize gitmeye çalışırken ölme ihtimalimizi düşünmekten üretemiyoruz. Çarkın içinde olmak değil bu. Çarkın dişlisiyiz. Cehaletinizle, açgözlülüğünüzle ezdiğiniz bizleriz. Türbanlı kardeşimden yardım istesem beraber ebru yapsak rahatlar mıyız? Bombalara karşı beddua kalkanı oluştursak hep beraber korunur muyuz? Seçim için saatleri durdurmayı bile umursamayan halkıma karşı ırkçıyı olmak üzereyim. Bu bir itiraftır.

İlhan İrem’den tüm dimağı tutulanlara gelsin. Konuşamıyorum…