Çocuğunuzun dahi olmasını ister misiniz?

Geçen gün telefonuma gelen bir mesaj aynen şöyle idi:

Çocuğunuzun dahi olmasını ister misiniz?

………….eğitimimiz …………….mezunu

öğretmenlerimizle………………şubemizde.

Bu mesajı aldığım an şöyle bir duraladım. Çocuğumun dahi olmasını istemiyordum. Ancak bu tuzak soruya pek çok kişinin “evet” diye yanıt vereceğini de biliyordum.

Pek çok kişi evet diyecek ve çocuğunun “dahi” olması beklentisi ile, bu eğitimi aldırabilmek için ellerinden geleni yapacaklardı.

Süslü isimli “yeni” eğitim metodları para kazanacak, aileler egolarını tatmin edecek ve olan gene çocuklara olacaktı.

Top oynayamayacak, eğlenemeyecek, bir motorun peşine takılmış gibi o kurstan bu kursa sürükleneceklerdi.

Sonuçta bu eğitimi alan çocuklar “dahi” oluyorlar mıydı? Bunu bilmiyorum.

Ama şunu çok iyi biliyorum ki çocukların yaşama sevinçleri giderek ölüyor.

Ve bunu yapan bizlerin sonsuz beklentiler...

Çocuğum bir şeyi zevk alarak yapsın istiyorum ki büyüdüğünde hiçbir şeyden zevk almayan biri olmasın.

Potansiyeli ne ise bunu en iyi şekilde kullansın istiyorum ki, dahi olma beklentisi ile, sürekli önüne konan çıtaları aşabilmek için koşuşturup duran ve bu nedenle başarısızlık duygusu hisseden biri olmasın.

Çocukluğunu doyarak yaşasın istiyorum ki; keşkeleri olmasın.

Bizlerin onayladığı hayat yerine, kendi hayatını ve seçimlerini yaşasın istiyorum ki; doyumsuzca ve ne istediğini bilmeksizin oradan oraya koşup durmasın.

Çocuğum yaşasın istiyorum kısaca ki; nefes alan ama kendi düşüncelerini üretemeyen, başkasının biçtiği önlüğü giyen bir ölü olmasın.

Evet Sayın ilgililer, cevabım çok net ;

Çocuğum dahi olsun istemiyorum !