Tek bir pencereden baktık hep hayata…

Tek bir pencereden baktık hep hayata,

Diğerlerini sıkı sıkı kapadık,

Üşütmeyelim diye…


Maazallah cereyan yapar,

Hasta düşeriz!


Sonra bir gün;

Çocukluk bu ya,

Gizli gizli açtım diğer pencereyi…



Açtığım gibi,

Ne göreyim!


Özgürce oynayabileceğim bir gökyüzü,

Maviliğinde, hiç düşünmeden koşturabileceğim

Bir deniz…


Ufukta,

Bitmek bilmez merak duygumu coşturan,

Dağların çizgisi,

Ve o,

Sımsıcak,

İçimi sevinçle dolduran,

Güneşin pırıltısı…


O an işte tarifsiz bir duygu sardı her yanımı…


“Orada olmalıyım!”

Ve neden ama neden;

Hiç açtırmadılar bana bu pencereyi?


Ve neden ama neden

Merak duygumu engelledim

Sırf hasta olmayayım diye...


Neyse dedim, şimdi bunun tadını çıkarma zamanı…


O gün bu gün, hep sorguladım; neden bazı pencereler kapalı diye?

Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.