154 kadın bir koltuğa sığar mı? Sığmaz, pekiyi bir kitaba… O kadınların hayalleri, kendileriyle hesaplaşmaları, annelerine olan bağlılıkları, sokaktan geçen tanımadıkları bir çocuğu hatırlatan hayalleri, babaannelerinin ölümü, en yakın arkadaşlarıyla olan ilişkileri, iç denizleri, nehirleri, fırtınaları bir kitaba sığar mı? Sığdı.

Banu Özkan Tozluyurt ve Esra Aylin Akalın ikilisi İmza kitaplarının üçüncüsünü bu ay yayınladılar. İmza: Ben… İlk iki kitapta yine kadınlar babalarına ve kocalarına yazmışlardı mektupları… Aralarında tanıdığınız ya da tanımadığınız birçok kadın vardı…

“Hayatınızda son söz… Kime neyi söylemek istersiniz? Kendiniz de dahil, içinizi dökün kadınlar.”diyerek çıktılar yola; gelirini de TÜRGÖK, Türkiye Görme Özürlüler Kitaplığına (Türkiye’nin ilk görme özürlüler kütüphanesi) bağışlamaya karar verdiler ayrıca görme engelliler de kitaba ulaşabilsinler diye sesli kitap haline de getirdiler…

Geçen sene, sonbahar civarıydı… Banu’dan yazar mısın diye mesaj gelince “Kime yazayım?” diye düşündüm önce… Baba ve koca konuları işlendiği için bir tek onlara yazmayalım demişlerdi… Hayatımın en önemli iki insanı elendi böylece… Çocuklarına yazar anneler diye düşündüm; ama Uzay doğduğundan beri ona ya da onun hakkında o kadar çok yazmıştım ki bu sefer başka bir şey olmalıydı… Ben de kız kardeşlerime yazdım.

Aynı ana babadan doğmamış olsak da hayatımın hatırladığım kısmında en çok duygumu, durumumu paylaştığım kadınlara…

“…

sabahlara kadar süren geceleri

Yıldızlarla yıkanmış hayalleri olmuş

Olmayan halklar yaratıp adını “kunekler koydukları da…

Göğe bakma durağında

Onları kadınlığa götüren otobüsü bekleyip durmuşlar

Yan yana…

…”

Her yazı bir kapı, her yazı bir ayna içinde yaşadığımız topluma, zamana, ruha… Az buz değil 154 kapı ve 154 ayna var bu kitapta… Meraklısına…

Yazı: Damla Çeliktaban