Babalar ve kızları arasındaki o çok özel, kızların tüm yaşamlarındaki en önemli düğümlerden biri olan ilişkiyi, kızları babalarına mektup yazarak anlattılar.

Bir zamanlar babalarının küçük kızları olan üç kadın “Hadi” dedi ve çeşitli yaşlardan, farklı kesimlerden, ayrı görüşlerden, içlerinde tanınmış isimlerin ya da tanınmış babaların kızlarının da olduğu yüzden fazla kadın kağıdı kalemi eline alıp yaşamlarındaki ilk erkeğe, babalarına yazdıkları bir sayfa mektupla onların kendileri için ne kadar önemli olduğunu tüm yalınlığıyla ortaya koydular.

Kimi “babam keşke hayatta olsaydı,” diye iç geçirirken kimi “zamanında keşke yan yana dururken daha fazla anlatıp birbirimizi dinleyebilseydik,” diyordu.

Bu hayata hazırlanırken babası kimine güçlü bir dayanak olmuştu, kimisi içinse babası hatırlanması bile sonsuz acılar veren, en ufak tereddüt duymaksızın küçük kızını terk edip gitmiş bir adamdı.

Bir bakıma hepsi için tek bir gerçek vardı: içlerindeki küçük kız çocuğu salıncakla gökyüzüne doğru yükselip saçları rüzgarla savrulurken arkasında durup onu sallayan adamın güçlü kollarının öne doğru her gidişte kendisini daha yükseğe çıkaracağından emin olmak, salıncaktan inerken bir yeri incinmesin diye elini tuttuğunda onun avucunun sıcaklığını hissetmek istiyorlardı.

Geliri 21.Yüzyıl Eğitim ve Kültür Vakfı (YEKÜV) kanalıyla, çocukların eğitimi için bağışlanacak olan bu kitap, belki de daha önce ortaya konmamış “nasıl bir kız babası" olunacağının bir kılavuzu niteliğinde.

Kadınlar yazdıkları mektuplarla kendi dünyalarından bir kapı açtılar. Size de bu kapının ardındakileri keşfetmek kalıyor…

Bir de bakmışsınız elinizde kâğıt kalem, siz de mektup yazıyorsunuz ya da üzerinde “İmza: Kızın” yazan bir zarf ellerinizde duruyor. Kim bilir?

Hazırlayanlar:

Banu Özkan Tozluyurt, Selgin Gb, Esra Aylin Akalın

Yayınevi:

Yitik Ülke Yayınları