Adı, Güler Çevik. İlkokul mezunu. 60 yaşında. İkisi erkek üçü kız, beş çocuğu; üç de torunu var. İki torunu Almanya'da onlarla anlaşabilmek için Almanca kursuna gitme kararı aldı. Halk Eğitim'in bu dönem Almanca kursları dolduğu için şimdilik gelecek dönemi bekliyor.

Güler Hanım, azmi, sabrı ve kararlığıyla dikkat çekiyor. "Köylü kızıyım. Okumayı çok istiyordum; okuyamadım bazı nedenlerle içimde ukte kaldı" diyor. Bu nedenle kızlarını özellikle okutmuş üniversitede. Çok pişman; "Keşke çocuklar üniversiteye girdiği zaman ben de başvursaydım" diyor. Kendi kendine dikiş öğrenmiş, örgü örmüş, dantel yapmış; "Şal, bebek kıyafetleri ördüm. Çocuklarımı geçindirmek için evde yapabileceklerimi yaptım" diyor.

'Markette anlaşamadım, çocuklarla konuşamadım'

Torunları 11, 6 ve 5 yaşlarında; ikisi kız biri erkek. Almanya'da yaşayan iki torunu, az Türkçe biliyormuş. Güler Hanım, sık olmasa da zaman zaman Almanya'ya gidiyormuş. "Onların yanına gittiğimde markette, pazara alışverişe çıktım, baktım ki olmuyor, anlaşmak zor; çocuklarla da konuşamıyorum zaten, ben de Almanca öğrenmeye karar verdim" diyor.

'Parayla çocuğuma nasıl bakayım?'

Hükümet torununa bakan büyükannelere maaş bağlayacak, ne düşünüyorsunuz? Toruna parayla bakılır mı, diyorum... "Hayır, ben torunuma parayla bakmam. İstemem. Hükümet başka yönden yaşlılarla ilgilensin. Parayla olmaz bu işler. Onaylamıyorum. İstemiyorum" diyor. Torunum benim çocuğumdur zaten, kendi çocuğuma parayla nasıl bakarım, diye de soruyor, şaşkınlıkla... "O hükümet annelikten anlamaz o zaman..." diyor.

Başka eklemek istediğiniz bir şey var mı, diye soruyorum; "Ne isterseniz yapın ama keşke dememek için hiçbir şeyi ertelemeyin" diyor ve sözlerini şöyle tamamlıyor:

"Keşke yapsaydım diyorum şimdi birçok şey için... Keşke üniversiteye gitseydim diyorum, ah ediyorum; o zaman çocuklarla devam etseydim... Ama şimdi dil öğrenmek istiyorum, işte yine çocuklar için... Hiçbir şeyi ertelememek lazım."

Hayriye Mengüç