Konuyu araştırırken, bu konuda deneyimli okur hikayelerini bir araya getirdik. Onların yaşadığı tecrübeler konuya biraz ışık tutar diye umuyoruz. İşte sizin için 5 ilginç asansör hikayesi:

Barış A.

Ofisteydim. Artık mesai bitmişti ve ben de eve gitmek için hazırlığımı yapıp asansöre bindim. Aksi gibi, her gün için sıkışmaya çalıştığım asansör kata boş gelmişti. Kendi kendime sevindim. Çünkü asansöre sıkış tepiş binmek zorunda kalmayacaktım. İneceğim kata bastıktan kısa bir süre sonra asansör garip sesler çıkararak durdu. Önce sakindim. Bu olay daha önce hiç başıma gelmediği için ne yapacağımdan emin değildim ama bu konuda filmlerde çok sahne izledim. O yüzden önce yardım düğmesine bastım. Ne cevap, ne ses vardı. Aslında güvende olduğumu biliyordum ama öyle kutu gibi bir yerde sıkışıp kalmak, çok kısa bir süre sonra panik olmanıza, nefes alamamanıza neden oluyor. Özellikle de yalnızsanız durum daha da kötü bence. Birden aklıma Bruce Willis'in bir filmi geldi. Orada Bruce zorlayarak kapıyı açıyordu. Ben de elimdeki şemsiyenin ucuyla zorladım ve kapı açıldı. Aslında kata ulaşmaya sadece 20 cm falan kalmış. Rezil bir halde kata çıktım. Katta asansör bekleyenler halimi görünce gülmemek için kendilerini kasıyorlardı. Genelde sakin karakterli bir insanım ama sanırım asansör bana başka şeyleri hatırlattı ve panik oldum. Herkese tavsiyem sakin kalmaları. Yoksa benim gibi rezil olurlar.

Beril C.

Üniversitenin asansöründe kalmıştım. Yardım düğmesine en az 10 defa bastım. Hiç kimse yoktu. Sonra aklıma geldi. Facebook'a girip durumumu insanlarla paylaştım. Amacım birilerinin yazması ve sonra da okulu arayıp bana bir şekilde yardım etmesiydi. 10 kişinin durumumu beğenmesine rağmen kimse okulla iletişime geçmeyince sonunda ne istediğimi yazdım. Birisi okul idaresini aradı ve kurtuldum. Çok panik değilimdir. Zaten bence insan kendisini yalnız hissettiği için panik oluyor. Çünkü Facebook'a girdiğim andan itibaren daha iyiydim.

Leyla G.

Bir alışveriş merkezinin asansöründe, garip görünüşlü tanımadığım bir yabancıyla asansörde kalmıştım. Asansörde kalmış olmaktan çok yanımdaki kişiden korkup 30 defa falan yardım düğmesine bastım. Yardım ekibi gelip bizi çıkaracaklarını ve sakin olmamı istediler. Kesinlikle nedenini bilmediğim bir sebepten o yabancıyla orada bir saniyeden fazla kalmak istemedim. Garip birşeydi. Çünkü onunla aynı asansöre binerken korku hissetmemiştim. Oysa şimdi aklıma bütün korku filmi sahneleri geliyordu. Karşımdaki kişinin beni nasıl öldürebileceğine dağir kurgular kafamda dönüyordu. Sonunda kapı açıldı ve ben bayılmak üzereyken kendimi dışarı atıp rahat bir nefes aldım. Çok garip bir deneyimdi.

Hakan B.

Geçen hafta başıma geldi. Genel olarak sakindim. Zaten kısa sürdü. Ama şunu söyleyebilirim. Ben ilk 3-4 dakikasında çok sakindim. Stress 10 dakika sonra başlıyor. Bekledikçe artıyor. Öyle kalbim falan sıkışmadı ama eğer 2 saat kalmış olsaydım kesin ben de zorlanırdım. Kutu gibi bir yerde saatlerce sıkışıp kalmak, insanın ruhuna aykırı bence. O yüzden kimileri bayılıyor bile.

Hatice M.

Ben ve iki çocuğum asansörde kaldık. Hemen yardım istedim. Çabuk cevap aldık. Çocuklarım sakin kalsınlar diye ben de sakin numarası yaptım. Oysa korkudan ödüm kopuyordu. Bir de üstüne küçük oğlumun tuvalet ihtiyacı çıkınca paniğim arttı. Yardım ekibi oğlumun tuvalet ihtiyacını asansörde gidermesini söylediğinde içim rahatladı. Dışarı çıkarken pis bir asansör bırakmıştık ama asansörden sağ salim ayrılmayı başarmıştık. Bence sakin ve destekçi bir yardım ekibi, kendinizi nasıl hissedeceğiniz konusunda çok büyük bir etken teşkil ediyor. O yüzden onlara tekrar teşekkür ediyorum.

Sonuç olarak asansör, yapısı itibariyle kimilerine ölümü hatırlatıyor. Kimi insanlar sadece bir yabancıyla küçücük bir yerde uzunca bir süre yalnız kalmaktan korkarken kimileri kendilerinden çok başkaları için endişeleniyorlar. Sebep ne olursa olsun uzmanlar, böyle bir durumda sakin kalıp yardımın gelmesini beklemeyi tavsiye ediyor.

Fotoğraf: Quinn Dombrowski