Avusturalya’da yıllar boyunca evlerinde ölümü bekleyen hastalara bakan hemşire Bronnie Ware, insanların ölüm döşeğindeki pişmanlıklarını kitap haline getirdi. Ware, “The Top Five Regrets of the Dying - A Life Transformed by the Dearly Departing” adını verdiği kitapta insanların en çok dostlarını yitirdikleri için pişman olduğunu ileri sürdü. Hastalarına en çok ne için pişmanlık duyduğunu soran Ware, aldığı yanıtların temelde benzer olduğunu ve beş başlık altında toplandıklarını keşfetti:

Keşke başkalarının benden beklediği hayatı sürmek yerine düşlerimi gerçekleştirme cesaretim olsaydı!

İnsanlar, yaşamlarının sona erdiğinin farkına varıp geriye döndüklerinde düşledikleri şeylerin büyük bir kısmını gerçekleştirmediklerini görüyor ve pişman oluyor.

Keşke bu kadar çok çalışmasaydım!

Erkek hastaların büyük bir kısmı, işleri nedeniyle eşlerine, çocuklarına ve dostlarına yeterince vakit ayıramadıkları için pişman oluyor. Erkek hastalar, bir şansları daha olsa dönüp çocuklarıyla kaçırdıkları zamanı telafi etmek istiyor.

Keşke duygularımı dile getirmeye cesaretim olsaydı!

Birçok kişi diğerleriyle ilişkilerini belirli düzeyde tutmak için duygularını bastırıyor.

Keşke arkadaşlarımla ilişkimi sürdürseydim!

İnsanlar, kendi yaşamlarına çok fazla odaklanıp arkadaşlarıyla ilişkilerini yitirdiğini ancak ölüm döşeğinde fark ediyor. Ölmekte olan insanlar, en çok eski arkadaşlarını özlüyor.

Keşke kendime daha çok mutlu olmak için izin verseydim!

Çoğu insan mutluluğun aslında bir seçim olduğunu ölüm anı gelene dek fark etmiyor. Alışkanlıklarından vazgeçmek istemeyen insanlar, değişme korkusu yaşadığı için mutlu olma şansını kendi kendilerine yok ediyor. Ölüm yatağındaki hastalar “Keşke daha çok gülseydim, keşke aptalca şeyler yapmaktan bu kadar korkmasaydım” diyerek pişmanlıklarını dile getiriyor.