Ömrümün Sonsuz Prensesi, Aşk nedir bilmezdim hele aşkı satırlara dökebileceğimi böyle bir istek duyabileceğimi hiç bilmezdim sevgilim.

Ne?

Nasıl?

Neden?

Sorularının tek cevabı “SEN” olunca oluveriyormuş, olmayacak, yapamayacağım dediğim her şey. Mutluluğunu görmek, aşkını damarlarımda hissetmek, beni ben olduğum için sevdiğini bilmek huzur veriyor ve kalbime doluyor. Bakışlarında aşkı, huzuru buluyor benliğim.

Ama her güzel bakış sonrası yaptığım güzellikleri ayılıkla örtme huyumdan gülmeler gülüşmeler, e ne derler “erkekler yaptıkları güzellikleri ayılıkla örtermiş”, belki bunu yapmayı bırakacağım, asıl güzel tarafı beni böyle de, olduğum gibi de sevebilmen. Yüzüme bakıp “Aşksın sen” derken doğruları söylüyorum bitanem aynaya bakıyorsun sen bu sarf ettiğin bütün güzelliklerin içinde senin yansıman var.

Çünkü aşk sensin, huzur sensin, mutluluk sensin, sevgi sen, saygı sen, her şey sensin ruhumun buldumcuğu. Ne kadar yazsam dolmayacak bitmeyecek güzel her şey çabuk geçermiş akıp gidermiş.

Sen ve ben bebeğim bir ömür bu satırlar gibi anlamadan akıp geçecek ve efsaneler bırakamayacağız belki ama güzel hikâyeler, mutlu hatıralar bırakmış olacağız bu hayata “iyikilerimizle” dolu. Ben bunun için yaşıyorum “BİZİM”. Seni çok seviyorum (“lan” - biliyorsun arada ayılıkla örtmem lazım) MUTLULUĞUM.