Ayliz'im, Ay parıltım, benim kanatsız meleğim.İlk önce bir çizgiyle başladı her şey tüm aileyi sevince boğan bir pozitif çizgi, sonra kalp atışlarını duydum, daha sonra minik kıpırtılarını, parmağını ağzına sokup gülümsüyordun her ultrasonda... Seni ilk kucağıma aldığım anı asla unutamam. Minicik parmaklarınla nasılda sımsıkı tutmuştun parmağımı, sanki beni asla bırakma der gibi. Günler ne kadar da çabuk geçiyor ve ben her gün yeniden şükrediyorum seni bize verdiği için. İyi ki varsın, iyi ki doğurmuşum seni. Seni çok seviyorum.