Şimdi anlatacağım şey hep duyduğum ancak asla başıma gelmez sandığım türden bir olay. 1 buçuk aydır her gün görüştüğüm, resmi olarak da 3 haftalık bir sevgiliye sahibim. Yakın bir kız arkadaş grubum var ancak bir tanesi ile çok daha samimiyiz; bunu da tüm kızlar biliyor.

Yeni erkek arkadaş heyecanı beni aldı gidiyor, kızlarla az görüşüyorum, biraz trip atıyorlar falan derken günler geçmeye başladı. Tabi hepsi merak ediyor yeni erkek arkadaşımı... Geçenlerde sevgilimle yemek yerken, en yakın arkadaşım aradı napıyorsun diye. ''Yemekteyiz, hadi atla gel!'' dedim. Sonuçta spontane bir buluşma daha iyi daha iyi olacaktı, planlanınca insanlar kasılıyor...

En yakın arkadaşım ve sevgilimi tanıştırdım. Bu hissiyatı açıklayamam ama birbirlerinden hoşlanmadılar. Bu birinin başına gelebilecek en kötü şey. En yakın arkadaşının sevgilisiyle iyi anlaşamaması... Sonuçta oradaki bağlantı aracı benim ve bir şekilde ortalığı toparlamam gerekiyor. Ancak ben kitlendim, pek konuşamadım. Onlar konuştu ama bu konuşmalar en yakın arkadaşımın sevgilime laf sokması şeklinde devam etti. İlk başta neden hoşlanmadığını ve niye böyle davranığını anlamadım. Sevgilim ona gayet normal sorular soruyor, onu tanımaya çalışıyordu. Ama arkadaşımda bir gariplik vardı.

Arkadaşım gittikten sonra sevgilimle konuşmaya başladık. ''Benden pek hoşlanmadı sanırım'' dedi. Nedenini o da anlayamamıştı, ben de. Ancak sonra sonra biraz düşünmeye başladım. Aralarında geçen diyalogları düşündüm. Bu diyaloglarda arkadaşım, sevgilimin onun eski erkek arkadaşına ne kadar çok benzediğini söylüyordu her fırsatta. Ben benzetememiştim ancak gittikçe bu durumu üsteliyordu. Beni o an rahatsız etmemişti ancak her şeyi detaylı düşününce yavaş yavaş kafamda olayları oturtmaya başladım ve oldukça rahatsız etti. Sanırım bu laf sokmalarının altında başka şeyler yatıyordu, en yakın arkadaşım sevgilimden etkilenmişti!

Akşam olunca dedikodu saati başladı. Hemen telefon açıp sevgilimi nasıl bulduğunu sordum. Hiç beğenmediğini ve bana yakıştıramadığını söyledi. 10 dakikalık telefon konuşmamızın 9 buçuk dakikası onu kötüleyerek geçti diyebilirim. İnsan iyi hiç mi bir şey söylemez? Söylemedi... Şu an ne yapacağımı bilmiyorum. Her gün ara ara sevgilimi soruyor, aranız nasıl diyor. Sevgilime zaten bu durumu asla açıklayamam, en yakın arkadaşıma da böyle birşey ima edemem, gerçek değilse çok bozulur. Sıkıştım, çıkış yolu bulamıyorum!

Rumuz: Arkadaşımın Aşkısın