Birini en iyi halindeyken sevmek çok kolaydır. Ancak sevilmeye en çok ihtiyaç duyduğum hal bu değil. Özel ilgine, hayatımın en başarılı dönemindeyken veya duygularım istikrarlıyken ihtiyacım yok. Senin beni sevmene dünyadaki kimse bunu yapamadığında ihtiyacım var. Herkes benimle alay ediyorken ve beni yargılıyorken, ya da etrafımda hiç arkadaşım bile olmadığında...

Depresyonumun ve panik ataklarımın zirvesinde, kendimi tamamen değersiz ve umutsuz hissettiğimde işte o an bana uzanıp seni seviyorum demene ihtiyacım var.

Depresyon halimdeyken çok sevilecek bir yanım olmadığını biliyorum. Bu yüzden bana ihtiyacım olan sevgiyi verebilecek tek kişisin. Bulunduğum bu duruma destek olabilmek için beni yeteri kadar tanıyan tek kişi sensin.

En sevimsiz olduğum zamanlar... İşte en çok bu zamanlarda sevgine, beni sevilebileceğime inandırmana ihtiyacım var.

Bir gün, bu hissi kendi başıma sağlayabileceğimi biliyorum. Kendimi daha fazla yalnız hissetmeyeceğimi biliyorum. Ancak bugün, şu an senin desteğine ihtiyacım var. Bunu hatırlamadığımda bana hatırlatmana ihtiyacım var.

Çocukluğumdan kalan deneyimler beni sevimsiz olduğuma inandırıyor. Bunu şu an hala hissedebiliyorum çünkü beynim eski kaseti çalmaya devam ediyor. Değersiz hissettiğimde kendimi düzeltmeye çalışıyorum. Bu hislerin aslında eski hatıralar olduğunu hatırlamak için kendimi zorluyorum. Artık kaybolmuş bir çocuk değilim. Artık korkmuş bir genç kız değilim. Bu olumsuz düşüncelerle daha fazla yaşamak zorunda değilim.

Fakat bu olumsuz olaylar zincirini kırmak oldukça zor. Hatta zaman zaman bir şeyleri tekrar etmeye ihtiyaç duyan bir çocukmuş gibi kendi kendime konuşuyorum. Nasıl hissettiğini biliyorum ama etrafına bak. Sahip olduğun mükemmel şeylere ve sevimli insanlara bak ve kendini tamamen değersiz hissettiğinde bile sevilen bir insan olduğunu hatırla.

Bana bunu hatırlatman için senden yardım istiyorum çünkü henüz kendi başıma savaşabilecek kadar güçlü olmadığımı biliyorum. Bunları dıştan duymak bazen çok daha kolay olabiliyor. İçimdeki sesler yeterince güçlü veya inandırıcı değil. Yani, kendimi değersiz ve sevimsiz hissettiğimde neden kendimi dinleyeyim?

Beynime yeni bir düşünce kaydetmeme yardım et: Ben sevilesi bir insanım. Hayatımın ve dünyanın üzerinde koşabileceğimi göster bana.

Biliyorum, çok şey istiyorum ancak bunu deneyebilecek kadar beni sevdiğini biliyorum. İçimdeki sesler her ne kadar seni bastırmaya çalışsa da ben de senin söyleyeceklerini dinlemeye açık olacak kadar seni seviyorum.

Lütfen benden ümidini kesme. Lütfen beni sevilebilecek bir insan olduğuma ikna et. Lütfen bana baktığında neler hissettiğini bana hissettirmeye çalış. Lütfen bana içimde neler gördüğünü anlat. Kendimi senin gördüğün yoldan görmemi sağla.

Dayanabileceğim tek kişi sensin. Kapısı kapalı dünyama bir adım atabilecek tek kişi sensin. Koyduğum bariyerleri yavaş yavaş yıkabilecek tek kişi sensin. Ve ben de aynısını senin için yapacağım.

Bunun kolay olmadığını biliyorum çünkü sevimsiz olduğunda beni itiyorsun. Duvarlarını daha yüksek inşa edip dikenli tel örüyorsun. Bense aşağıda çaresizce ve ağlayarak dikiliyorum. Beni uzakta tutuyorsun. Seni nasıl sevebilirim?

Fakat biliyorum bu senin sevimsizlik halin. Beni kendinden itmek. Buna karşı duracağım. Seni kurtarmak için bir balyoz ile gelip duvarlarına karşı kendi giriş kapımı yapacağım.

Söz veriyorum bunu hatırlayacağım. Söz veriyorum bir dahaki sefer sakladığını gördüğümde bana en çok o an ihtiyacın olduğunu hatırlayacağım.

Lütfen sevimsiz olduğumda beni sev çünkü bunu isteyebileceğim tek kişi sensin. Güvenebileceğim tek kişi sensin. Kalbimi verdiğim tek kişi sensin.

Lütfen sevimsiz olduğumda beni sev çünkü buna en çok o zaman ihtiyacım var.