Kızımla, harika bir emzirme ilişkim vardı. En başından beri, talebi üzerine emzirmeye başladım onu; gece boyunca gerekenden fazla emzirirdim. Tamamen katı yiyeceklere geçtiğinde bile, istediğinde emmesine izin vermeyi sürdürdüm.


Ancak ilk doğum günü yaklaştığında, artık emzirmekten yorulduğumu fark etmiştim. Yılın en güzel zamanlarını, göğsümde bir bebekle geçirmiştim; kızımla aramdaki emzirme ilişkisinden büyük keyif almış olsam da, biraz daha kendim olmaya hazırdım artık. Yılın sonuna yaklaşıyorduk.


Eğlenmeyi ne kadar istediğimi düşünürken buldum kendimi. Ne kadar da özlemiştim kırmızı şarabı; emzirme yüzünden, aylarım, alkolsüz geçmişti. Ne giymek isteyeceğimi düşündüm; hamile sutyeni değil de, normal, güzel bir sutyen takma olasılığını. Eski ben gibi hissetmek, çok uzun zamandır giyemediğim kıyafetleri giyebilmek düşüncesi, emzirme maceramızı sonlandırmaya karar vermem için yeterli olmuştu.

Bir yıl yeterli, değil mi?

Bir yıl olmuştu. Yeterli bir süreydi, değil mi? Tüm o gece emzirmeleri ve bölünen uykular. Görevimi yerine getirdiğimi düşündüm. Vücudumu geri almanın ve hayatımın bir sonraki aşamasından keyif almaya başlamamın vakti gelmişti.


Biraz tavsiye aradıktan sonra, yalnızca gece emmeleri kalana dek, emzirme seanslarını azaltmaya başladım ve emzirmeyi tamamen sonlandıracağım tarihe doğru ilerlemeyi sürdürdüm. Kızımın geçiş dönemine yardımcı olabilmek adına, eşimin, birkaç gece boyunca, gece ritüellerini devralıp kızımıza biberondan bir şeyler içirmesini sağladım. Kısa bir süre sonra, gece görevlerime geri döndüm; kızım, emmemeyi bir süre protesto etse de, çok sıkıntı yaşanmadı ve bir sonraki haftaya geçtiğimizde, emme alışkanlığını, tamamen arkamızda bırakmıştık.


Birkaç hafta sonra, kendimi, dayanılmaz bir şekilde üzgün hissetmeye başladım. Evet, başarılı bir şekilde sütten kesmiştim kızımı. Yılbaşı gecesi bir iki kadeh şarap içmiş, sutyen ölçülerimi birkaç beden düşürerek bebek-öncesi sutyenlerime sığabilecek normalliğe geri dönmüştüm. Ama bir anda, bunların hiçbirinin önemi kalmadı. Aslına bakılırsa, hevesimi aldıktan sonra, emzirmeyi bırakma sebeplerim, çok aptalca ve bencilce görünmeye başlamıştı.


Önemsiz birkaç şey için, inanılmaz bir şeyden vazgeçtiğimi fark ettim. Geceleri biraz daha emmesine neden izin vermedim ki, kesme kararını neden ona bırakmadım? Yeniden emzirmeye başlamayı düşündüm; ama bir kez elinden aldıktan sonra yeniden tanıştırmak, adil gelmedi. Ve açıkçası, emmeden de gayet iyiydi; geceleri emmeden uyuma konusunda herhangi bir sıkıntı yaşamıyordu.


Bir şeyleri kaçıran bendim

Bebekler o kadar hızlı büyüyorlar ki siz daha ne olduğunu anlayamadan, kucağınıza sığmakta zorlanan çocuklar oluveriyorlar. Keşke her şeyi yavaşlatsaydım ve o emme seanslarının bize yaşattığı özel anların keyfini çıkarsaydım. Emzirmenin, beslemekten çok daha fazlası olduğunun farkında değildim. Bağlanmakla ve yakın hissetmekle ilgiliydi; dış dünyadan kopuk, yalnızca birbirimizle olma fırsatı veriyordu bize. Emzirmenin, her şeyi inanılmaz bir şekilde yavaşlatma ve anın tadını çıkarmanızı sağlama özelliği var. Kızım artık büyüdü; minicik bir bebekken, meşgul bir çocuğa nasıl dönüştüğüne inanamıyorum.


Yeniden vaktim olsaydı eğer, o emzirme seanslarının, hem benim hem de kızım için ifade ettiklerine, çok daha fazla değer verirdim.



Karina Lane

kidspot.com.au



Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.