Uzun zamandır etrafıma bakıyorum da, sanırım herkes mutsuz. Şu koskoca İstanbul'da yapacak onca şey varken içerisinde bazen kaybolduğumuzu hissediyoruz. Sorunlar, sıkıntılar, stres, iş, mutsuzluk her şey üst üste. Çoğu zaman arkadaşlarımla konuştuğumda şunları duyuyorum;


“Keşke üniversite yıllarında olsaydım”


“Keşke hiç kredi kartım olmasaydı ve hatta hiç borcum olmasaydı”


“Evet sevgilim de var ama mutsuzum işte, bilmiyorum!”


“Keşke daha farklı şeyler yapabilseydim”


“Bu hayattan keyif alamıyorum”


“Ne yapmak lazım? Hep böyle monoton mu devam edeceğiz?”


Yani sonuç; aslında tam olarak ne istediğimizden de emin değiliz. Bir kısır döngü içerisine girmişiz, dönüp duruyoruz. Çıkmaya çalışsak da kendimizi bir tutsağın içinde hissettiğimiz doğru. Siz de böyle düşünüyor musunuz acaba? Kendinizi kapana kısılmış gibi hissediyor musunuz? Ya da bundan kurtulmak için fikirleriniz var mı? Tabii ki kitap okumak, gezmek, dolaşmak gibi şeylerden bahsetmiyorum. Bu kötü düzenden o bizi boğan kapandan kurtulma yollarınız nedir? Her şeyin mutlaka ama mutlaka çözümü var mıdır yoksa çözülemezler de mevcut mu?


Kendimi bir 'sıkılmış portakal' gibi hissediyorum ve sizden yorum almak istiyorum...




Sıkılmış Portakal


Facebook Yorumları

YORUMLAR

Yorum kurallarını okumak için tıklayınız!
  • Misafir sadece portakal mı? ben nara benzettim kendimi. hem sıkılmış, hem kenarlardan parçalanmış. sizin fikriniz varsa ben yorum alayım.
    CEVAPLA

İnternet sitemizde kullanılan çerezlerle ilgili bilgi almak ve tercihlerinizi yönetmek için Çerez Politikası, daha fazla bilgi için Aydınlatma Metni sayfalarını ziyaret edebilirsiniz. Sitemizi kullanarak çerezleri kullanmamızı kabul edersiniz.