Televizyon seyretmeyeli epey olmuştu. Bugün hasret duyduğumdan değil de salona girdiğim için karşı karşıya kaldım açık televizyonla. Haberler, programlar hiç değişmemiş, değişmeyecekte bu gidişle. İnsanların birbirlerini öldürmesi, yapılan yolsuzluklar, ensest ilişkiler, cinayetler… Haber ne için var hayatımızda? Olan yangınları, toplum sapkınlıklarını veya bomboş sokak röportajlarını öğrenmemiz için mi sadece? İnsanlara bu tür olayları nakşederek sonuç odaklı düşünmeye itmek ve bu hayatlara dokunmak yerine izleyip yargıladığımız bizler ne kadar doğruyuz, ne kadar yanlış ? Evet hırsızlık yapıyor insanlar bir çok kez nasıl yapıldığını kimin yaptığını görüp öğreniyoruz. Peki nedenini öğreniyor muyuz? Hayır.

Kimileri intihar ediyor, yolsuzluk yapıyor, karısını öldürüyor, daha paranın değerini bilmeden çalışmak zorunda kalıyor. Evet biz bunları görüyoruz. Her gün, her akşam, her haber programında. Peki sebebini düşünüyor muyuz veya düşünmeye itiliyor muyuz? Sebebine inilmeyen bir problem nasıl çözülebilir ki hem? Sonuçtan sebebe giden bir haber programı görebilecek miyiz ileride? Belki de sonuç odaklı olmaktan çok sebep odaklı olunması ufkumuzu daha genişletir.

Velhasıl-ı kelam, ‘neden’ kelimesinin hayatımızda çok önemli bir yeri olduğuna inanıyorum ben. Nasıl bir ‘günaydın’ kelimesini kullanıyorsak her gün ‘neden’ kelimesini de hayatımıza bir o kadar kattığımız vakit inanın birçok şey değişecek hayatımızda. Sizce var mı bu ‘neden’ kelimesini kullanacak cesaretimiz?

Kalender