Çocukların sorumsuz ve unutkan davranışları genellikle 4-5 yaş gibi erken başlar ve ortaokul çağlarında tavan yapar.

Birçok bebek sözlü iletişim kuramadığında bile, kelime ve beden dilini anlamada oldukça yeteneklidir. Dolayısıyla çocuklar sıkıntılı olduğunda, onları kurtaran ebeveynlerdir. Bu doğal ve normal bir tepkidir. Bir çocuk aç olduğu için ağladığında, anne onu besler. Altını ıslattığı için ağladığında, bezini değiştirir. Bu mekanizma normal şartlar altında içgüdüsel olarak oluşur ve ebeveyn ile çocuk arasındaki bağ böylelikle kurulur. Problem ise, çocuğun kendi kendine halledebilecek kapasitede olduğu bir durumdan onu kurtarmaya başladıklarında başlar. Örneğin şişesi koltuğun altına yuvarlandığında, onu kurtarmanız değil, problemini çözmesine yardımcı olmanız gerekmektedir. “Şişenin nereye gittiğini düşünüyorsun?” diye bir oyun oynayabilirsiniz ve birlikte şişeyi aramaya başlayabilirsiniz. Bu sevgi dolu rehberlik, çocuğun kendine yeterliliğini öğrenmeye başlamasını sağlayacaktır.

Çocuğunuz kendi başına yapabileceği halde, onun yerine yaptığınız bir şey düşünün. Ve ona bunu ona yeni bir sorumluluk olarak vermeyi deneyin. Bu şekilde kendine güvenini kazanmasını teşvik etmiş olacaksınız.

Bir sonraki sıkıntılı evre çocuklar okula başladığında gerçekleşir. Öğle yemeklerini, ev ödevlerini, hırkalarını, çantalarını vs. unutmaya başlarlar. Onlar unutur, siz şikayet edersiniz; bağırır, cezalandırırsınız. Halbuki bir çocuğa sorumluluklarını öğretmek için 3 ana kural vardır:

- Onlar yerine hatırlamaktan vazgeçin

- ‘Sana söylemiştim’ demekten vazgeçin

- Neler olacağını söylemeyin, bırakın sonuçları kendileri görsünler

Nasıl düşüneceklerini öğreterek onların daha sorumluluk sahibi olmalarını sağlayabilirsiniz. Onlar adına hatırlamaya devam eder ya da ne yapmaları gerektiğini söylerseniz, öğrenmezler. Sorular sorarak yönlendirirseniz ise beyinlerini kullanmayı öğrenirler.

Örneğin, ‘okul vakti geldi’ yerine ‘servisi kaçırmaman için evden kaçta çıkman lazım?’ ya da ‘ödevini yap’ yerine, ‘bu akşam ödevlerini bitirmek için ne kadar zamana ihtiyacın var?’ diye sorun.

Bu tarz bir iletişim, çocuklara hatırlamayı, sorumluluklarını ve davranışlarının sonuçlarına katlanmayı öğretir.